D.D. Trans, Sur place, Loom Gallery Milaan

Catalogus, Sur Place, Loom Gallery Milaan, 25/1 - 18/3/2018

Met "stuff" benoemen we vandaag zowel een hoop banale bezittingen als
verdovende middelen. Dat kan geen toeval zijn. Door het verlies van ambacht en
het gemak van de aanschaf kreeg de aanblik van onze vele "dingen" een bijna
verdovende evidentie. Aan de massale fabricatie van gebruiksvoorwerpen ging een
lange, bijna darwinistische periode vooraf waarin vorm en functie door trial en
error gefinetuned werden tot een ideale, praktische gedaante. Dat bepaalt de
juiste ellips van een goeie schoentrekker, de grootte en zwaarte van een
dartspijl, de kleurtjes en de wendbaarheid van een vliegenhor, de afgeronde
hoeken van dobbelstenen. Dat ingesleten, fluisterend design geeft aan
dagelijkse voorwerpen herkenbaarheid en eenvoud, die geen verdere analyses meer
vragen.

Wat poëzie met woorden vermag, doet D.D. Trans met huis-tuin - en
keukenvoorwerpen; met een kleine twist brengt hij kortsluiting in het verbond
tussen gemaakte dingen en hun betekenis. Simpelheid is evenwel geen simplisme.
Argeloos maar zorgvuldig buigt hij ze om, aangestoken door associatie, een
vleug rebellie en een onderhuidse, niet al te uitgesproken melancholie.
Twee doe-het-zelf plastic straps vormen een hart. Wie ze al eens gebruikte weet
het: zonder schaar of tang komen die niet meer los. Ontbinden is onherroepelijk
stuk maken. Het staartje van een omgebogen dartspijl veroorzaakt een kleine,
hartvormige schaduw - het werk van een onzichtbare cupido. Teerlingen klitten
in een vast verband aaneen: toeval gaat aan banden in het geluk van alleen maar
zessen. Elders, knipogend, met toevoeging van één label, wordt een knalgele
schoentrekker een banaan. Een vliegenwering, opgerold of plat tegen een wit
vlak gesmolten, schurkt dan weer verbazend tegen schilderkunst aan.

Het werk van D.D. Trans oogt licht, maar prikt dieper dan het lijkt.
"Lichtvoetig" dekt de lading beter: schalks, speels en niet-monumentaal brengt
hij voorwerpen voor de goede kijker in een minder vrijblijvende toestand. Met
kleine gebaren zet hij vraagtekens achter de taal van dingen. Hij trekt een
veer aan en zet ze op scherp. Meer nog; pretentieloos maar welgemikt onderzoekt
hij de status van het gevonden voorwerp als kunstwerk.

Frederik Van Laere, december 2017

Engelse vertaling

"Stuff" is the name we give today as well to everyday possessions as to illegal drugs. That can't be a coincidence. Through the decline of craftsmanship and the
ease of buying, the outlook of a lot of our "things" has acquired an almost
anesthetizing naturalness. Prior to the mass fabrication of
utensils there was a long, almost Darwinist period in which form and function were
fine tuned by trial and error to form an ideal, practical shape. That shape
determines the right ellipse of a good shoe lift, the dimensions and
weight of a darts arrow, the colors and maneuverability of a fly screen, the
rounded edges of dice. That dug-in, silent design gives everyday objects
a recognizability and simplicity that requires no further analysis.

What poetry can do with words, D.D.Trans does with domestic, garden- and kitchen
utensils; with a small twist he short circuits the alliance between
fabricated things and their meaning. But being simple is not identical to
being simplistic. Guileless but careful he bends things, kindled by an
association, a whiff of rebellion, and a subcutaneous, understated melancholy. Two DIY plastic straps form a heart. If you have used them before you know: without scissors
or pliers they won't come lose. Untying them is destroying them. The
end of a bended darts arrow casts a small, hart shaped shadow - the
work of an invisible cupid. Dice stick together in a fixed combination:
fortune is bound to strike with only sixes. Elsewhere, with a wink and the
addition of one label, a bright yellow shoe lift is turned into a banana. A fly
screen, rolled up or flatly molten on a white plane, surprisingly looks
like a painting.

The work of D.D.Trans may look superficial, but it digs deeper than at first sight appears. "Light hearted" better covers the content: roguish, playful, and
non-monumental he turns objects - in the eyes of a good spectator - into a
less noncommittal state. With small gestures he questions the language of
things. He pulls a spring and cocks it. More than that: unpretentious but well-aimed he researches the status of a found object as artwork.

Frederik Van Laere